പനിച്ച തെര്‍മോ മീറ്റര്‍
പൊട്ടുന്ന ഒച്ച,
കാതില്‍
ഹൃദയം പറക്കുന്ന താളം,
സ്വപ്നത്തിന്‍റെ  –
വക്കില്‍ നിന്നാരോ –
ചാടി മരിച്ച സായന്തനം

ആശുപത്രിയിലാകെ
വിരിഞ്ഞു പഞ്ഞിപ്പൂക്കള്‍
നീട്ടി നില്ക്കുന്നുകൈയില്‍
മരുന്നും മരവിപ്പും

ഡ്രിപ്പിലും ട്രപ്പീസിന്‍റെ
മൗനവും പിടച്ചിലും
കണ്ണുനീര്‍ കണ്ണാടിയില്‍
മഞ്ഞയും മാറാലയും,
തൊട്ടതേയുള്ളു
ഓര്‍മ്മ
മിണ്ടുവാന്‍തുടങ്ങുന്നു
ഹൃദയം നമുക്കായി
ഇലകള്‍ വിരിക്കുന്നു.