വിലാപങ്ങളുടെ

തീച്ചൂളയില്‍ നിന്നും

ഒരു ഉഷ്ണകൊടുംകാറ്റ്,

പേമാരിയുടെ കുത്തിതറയ്ക്കുന്ന

വേദനയായ് ,

ഇരുട്ടിലേയ്ക്ക്‌ നടന്നുപോയ

ഒരു സുഹൃത്തിനെ

അനുഭവിപ്പിക്കുന്നു ....

കവിത പൂക്കുന്ന ഹൃദയത്തില്‍

എണ്ണിയാല്‍ തീരാത്ത ബലിക്കാക്കകള്‍.

നേര്‍ച്ചയായ് വയ്ക്കുന്നു രണ്ടുവരി കവിത ,

ബാക്കിവയ്ക്കാതെ കൊത്തിയെടുക്കുക; യെന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥന